Europejskie kino społeczne: portrety marginalizacji i egzystencjalnej niepewności

Hiszpańskie kino początku lat 2000 stało się lustrem odbijającym obraz współczesnego społeczeństwa. Do najbardziej znaczących dzieł tego okresu zaliczane są Detektywi w spódnicach (Mataharis) Icíar Bollaín (2007) i 7 dziewic (7 vírgenes) Alberto Rodrígueza (2005), które przedstawiają dwa komplementarne spojrzenia na nowoczesną Hiszpanię. Choć ich światy wydają się przeciwstawne – pierwszy jest kobiecy i introspektywny, drugi męski i zmarginalizowany – w obu filmach chodzi o to samo: ukazanie społecznych, ekonomicznych i pokoleniowych pęknięć w kraju znajdującym się w fazie głębokiej przemiany.

Realizm społeczny w centrum hiszpańskiego kina

Nakręcone w niewielkim odstępie czasu Detektywi w spódnicach i 7 dziewic wpisują się w tradycję hiszpańskiego realizmu społecznego, rozwijanego między innymi przez Fernando Leóna de Aranoa (Poniedziałki w słońcu). Filmy te odzwierciedlają niewidoczne napięcia, niepewność i sprzeczności w post frankistowskiej Hiszpanii, a jednocześnie badają wpływ globalizacji i nierówności ekonomicznych na codzienne życie.

Detektywi w spódnicach (Mataharis)

W filmie Detektywi w spódnicach Icíar Bollaín skupia się na sferze intymnej. Trzy prywatne detektywki z Madrytu – Ada, Carmen i Inés – balansują między życiem zawodowym i osobistym. Ich śledztwa stają się lustrem odbijającym ich własne sekrety i ujawniają kruchość ludzkich relacji; ukazują też trudności, z jakimi mierzą się kobiety w społeczeństwie wciąż głęboko naznaczonym patriarchatem.

Obejrzyj Detektywi w spódnicach za darmo tutaj. Miłego seansu!

7 dziewic (7 vírgenes)

Film 7 dziewic bada z kolei różne oblicza zmarginalizowanej młodzieży. Tano, nastolatek przebywający w poprawczaku, wychodzi na 48-godzinną przepustkę z okazji ślubu brata. W obiektywie Alberto Rodrígueza, ten czas poza murami instytucji staje się metaforą poszukiwania sensu i tożsamości przez pokolenie uwięzione w swoim środowisku społecznym.

Obejrzyj 7 dziewic za darmo tutaj. Miłego seansu!

Spojrzenie z europejskiej i pokoleniowej perspektywy: Cidade Rabat i To jej szukam (Yo la busco)

Tematy hiszpańskiego kina społecznego znajdują odbicie we współczesnym kinie europejskim. Portugalski film Cidade Rabat Susany Nobre, podejmuje refleksję nad zagadnieniem prekaryzacji i marginalizacji. Podobnie jak w 7 dziewicach, bohaterowie balansują tu między wykluczeniem a przetrwaniem. Uosabiają uniwersalność napięć społecznych coraz bardziej odczuwalnych w Europie.

Kolejne arcydzieło? To zależy od Ciebie! Obejrzyj Cidade Rabat tutaj i daj temu filmowi szansę zabłysnąć!

To jej szukam (Yo la busco) Sary Gutiérrez dopełnia tę pokoleniową perspektywę. Film śledzi losy młodych ludzi poszukujących punktów odniesienia i własnej tożsamości w hiszpańskiej przestrzeni miejskiej. Nawiązuje naturalny dialog z 7 dziewicami podejmując wątek zagubionej miejskiej młodzieży i współbrzmi z intymnymi pytaniami stawianymi w Detektywach w spódnicach o miejsce jednostki we współczesnym społeczeństwie.

Kolejne arcydzieło? To zależy od Ciebie! Obejrzyj To jej szukam tutaj i daj temu filmowi szansę zabłysnąć!

Wielość perspektyw, jedno społeczeństwo

Na przecięciu tych czterech światów: kobiet-obserwatorek, zmarginalizowanych młodych mężczyzn, portugalskich prekariuszy i poszukującej sensu hiszpańskiej młodzieży, wyłania się spójny portret współczesnej Europy. Filmy te odsłaniają ukryte oblicze nowoczesności: samotność, rozczarowanie i egzystencjalną niepewność.
Ale hiszpańskie i europejskie kino społeczne nie ogranicza się do krytyki. Jest raczej nośnikiem empatii i zrozumienia. Oddając głos kobietom, nastolatkom i postaciom zmarginalizowanym, Detektywi w spódnicach, 7 dziewic, Cidade Rabat i To jej szukam stanowią zestaw komplementarnych obrazów społeczeństwa w trakcie przemiany i Europy mierzącej się z wyzwaniami społecznymi i pokoleniowymi XXI wieku.

Darmowy dostęp do katalogu ArteKino znajdziesz tutaj